منها

مايع ترمز

مایع ترمز یا در اصطلاح عامیانه، روغن ترمز توسط بیشتر رانندگان امروزی مورد بی توجهی قرارگرفته و باوجود اهمیت حیاتی آن متاسفانه بسیاری از رانندگان و حتی تعمیرکاران لزومی به تعویض آن نمی بینند. مایع ترمز در سطوح کیفی خاصی تولید می شود و بر اساس کد استانداردی که از سوی اداره حمل و نقل آمریکا برای روغن ترمزها تعیین شده سه نوع روغن ترمز DOT4،DOT5 و DOT3 در وسايل نقليه مورد استفاده قرار مي گيرد. شماره DOT بزر گتر نشان دهنده بالاتر بودن دمای جوش روغن ترمز و در نتیجه کیفیت بهتر و تحمل بيش تر آن است. روغن ترمز DOT3 بر پایه ترکیبات پلی الیفاتیک با نقطه جوش حداقل 369 درجه فارنهایت، DOT4 بر پایه استربورات با نقطه جوش حداقل 414 درجه فارنهایت و DOT5 متشکل از پلی دی متیل سیلوکسان بر پایه سیلیکون یا نقطه جوش حداقل 468 درجه فارنهایت است. از ميان استانداردهای ذکرشده، انواع DOT3 و DOT4 تقریبا عملكرد مشابهي دارند، ولی نقطه جوش DOT4 بالاتر است. اما DOT5 کاملا با این دو متفاوت بوده و جاذب رطوبت نیست و فقط باید در سیستم هایی استفاده شود که لاستیکها و درزبندی ها با آن سازگار باشد، زيرا در غیر این صورت سیستم دچار خوردگی و نشتی خواهد شد. میانگین دمای جوش مایع ترمز پس از سه سال کار کرد، به دلیل جذب رطوبت، تا حد خطرناکی پایین می آید. بسیاری از کارشناسان بر تعویض مایع ترمز هر یک یا دو سال یک بار بر حسب شرایط کارکرد خودرو تاکید دارند منطق آ نها بر پایه این واقعیت است که مایع ترمز با پایه گلیکولی، رطوبت واردشده به سیستم را جذب می کند و مایع ترمزی که رطوبت را جذب کرده باشد باعث ایجاد ترک های میکروسکوپی در سيستم ترمز و نهایتا نشتی و ورود هوا می شود. این مشکل در مناطق آب و هوایي مرطوب بیشتر مشهود است. مایع ترمز خودروها فقط بعد از یک سال، به طور میانگین دو درصد رطوبت جذب می کنند؛ بعد از 18 ماه سطح الودگی می تواند بیش از سه درصد شود و پس از چند سال آلودگی مایع ترمز به هفت تا هشت درصد رطوبت می رسد. افزایس ميزان رطوبت سبب ایجاد حبا بهای ریز در مایع ترمز می شود. بررسی ها نشان می دهد كه سیستم ترمز چر خهای جلوی خودرو که خطوط انتقال نیمه فلزی دارند، گرمای بیشتری نسبت به چرخهای عقب تولید می کنند؛ این دمای بالا نیازمند مایع ترمزی است که بتواند آن را تحمل کند.
اين نوع سيالات چون پايه گليكولي دارند، خاصيت جذب آب و رطوبت در آن ها وجود دارد تا بتوانند رطوبت موجود در سيستم را جذب كنند و مانع پوسيدن سيستم ترمز و از بين رفتن مدارها شوند اما هر ماده ای كه چنين قابليتي دارد بالاخره به نقطه اشباع هم مي رسد و در اين زمان رطوبتي كه وارد سيستم مي شود براي روغن ترمز قابل جذب نيست و اين رطوبت ممكن است در قسمت هاي مختلف سيستم جمع و باعث بروز اشكال شده و بعد از مدتي باعث فاسد شدن روغن ترمز شود. در آن صورت دماي جوش روغن پايين آمده و در شرايطي كه ترمزهاي پي در پي يا شديد گرفته مي شود روغن ترمز به جوش می آید و باعث به اصطلاح خالي شدن ترمز می شود. بنابر اين توصیه می شود روغن ترمز حداقل هر دو سال یکبارو یا ۶۰ هزار کیلومتر به طور کامل از سيستم تخليه و تعویض شود.
 طراحی سایت